Czasem gdy za oknem robi się zimno, ciemno i deszczowo myślami zaczynam wracać do przyjemnych i ciepłych chwil. Dla mnie takim momentem był pobyt na tropikalnej wyspie Siargao na Filipinach. Oczywiście pisząc to, za oknem być może i jest deszczowo, ale zimno jest tylko u mnie w pokoju, bo klimatyzację ustawiłem na 17 stopni. Niezależnie od przyczyn jednak, miło czasem wrócić do chwil w których jedyne co się liczy to piasek pod nogami, słońce prażące skórę i fale pieszczące brzeg.

Jak trafiłem na Siargao?

Na wyspie spędziłem cały miesiąc pracując na pomysłem na startup, a czasem po prostu patrząc w ocean. Doświadczenie to było jednocześnie niesamowite jak i trochę traumatyczne. Niesamowite, bo nigdy wcześniej ani później, nie miałem okazji budzić się w chacie z drewna, tuż nad brzegiem oceanu. Traumatyczne, bo będąc na startupowym budżecie, jedzenie w restauracjach nie wchodziło w grę (z resztą nie było żadnych dookoła). Z dostępnego jedzenia był tuńczyk z puszki, oraz coś co Filipińczycy nazywają corned beef. Wygląda to jak zmielone mięsne resztki wsadzone do puszki i zalane jakimś podejrzanym sosem.

Kraina Fal

Gdy jednak wracam myślami do tego czasu, przypomina mi się głównie szum oceanu, piękne rafy dookoła wyspy, oraz dzika, niczym nieskażona przyroda. Prawdziwa kraina fal, słońca i palm. Myślę że każdemu należy się chociaż raz w życiu wyjazd na koniec świata. Gdzieś w nieznane, gdzie nikogo nie będzie obchodzić to co robicie, i skąd przyjeżdżacie. Filipiny na pewno mogą być takim miejscem. Ludzie tutaj są niezwykle życzliwi i pomocni. Co najważniejsze, im mniejsza wyspa tym życie jest sympatyczniejsze. Jeżeli moje wspomnienia nie zachęciły was do przyjazdu na Siargao, to może chociaż moje zdjęcia was skuszą.